در سفارشهاى لقمان به پسرش ناتان، اين است كه به او گفت: پسرم ! از چيزهايى كه بايد با آن، در برابر دشمنت مسلّح شوى تا زمينگيرش كنى، نرمى با او و اظهار خشنودى از اوست؛ ولى با كنارهگيرى، خود را از او دور نكن، كه رازت براى او آشكار مىشود و براى [سرنگونىِ ]تو تدارك مىبيند.
پسرم ! از خدا چنان بترس كه اگر با نيكىِ دو جهان به او برخوردى، [باز هم ]بترسى كه خدا كيفرت دهد، و چنان به خدا اميدوار باش كه اگر با گناهان دو جهان به او برخوردى، [باز هم] اميدوار باشى كه خدا تو را بيامرزد.
پسرم! صخره بزرگ و آهن و هر بار سنگينى را بر دوش كشيدم؛ ولى چيزى سنگينتر از همسايه بد، بر دوش نكشيدم. همه تلخىها را چشيدم؛ ولى چيزى تلختر از فقر نچشيدم.
متن حدیث:
كانَ فيما أوصى بِهِ لُقمانُ ابنَهُ ناتانَ أن قالَ لَهُ : يا بُنَيَّ ، لِيَكُن مِمّا تَتَسَلَّحُ بِهِ عَلى عَدُوِّكَ فَتَصرَعُهُ المُماسَحَةُ وإعلانُ الرِّضا عَنهُ ، ولا تُزاوِلهُ بِالمُجانَبَةِ فَيَبدُوَ لَهُ ما في نَفسِكَ فَيَتَأَهَّبَ لَكَ .
يا بُنَيَّ ، خَفِ اللّهَ خَوفا لَو وافَيتَهُ بِبِرِّ الثَّقَلَينِ خِفتَ أن يُعَذِّبَكَ اللّهُ ، وَارجُ اللّهَ رَجاءً لَو وافَيتَهُ بِذُنوبِ الثَّقَلَينِ رَجَوتَ أن يَغفِرَ اللّهُ لَكَ .
يا بُنَيَّ ، حَمَلتُ الجَندَلَ وَالحَديدَ وكُلَّ حِملٍ ثَقيلٍ فَلَم أحمِل شَيئا أثقَلَ مِن جارِ السَّوءِ، وذُقتُ المَراراتِ كُلَّها فَلَم أذُق شَيئا أمَرَّ مِنَ الفَقرِ.
«امالي صدوق ص 766 -بحارالأنوار : ج 13 ص 413»